Zabawa w chowanego – to kolejny film braci Sekielskich o pedofilii w polskim kościele, niejako druga część filmu Tylko nie mów nikomu, nad tematem którego chcę pochylić się w tym artykule.
Zabawa w chowanego – poranione rodzeństwo
Film pokazuje w sposób bardzo wrażliwy, a zarazem mocny tragedię dwóch braci, już dzisiaj dorosłych mężczyzn, którzy padli ofiarą molestowania seksualnego ze strony księdza Arkadiusza Haidasza. W latach 90. był on wikarym na parafii, gdzie ojciec chłopców był zatrudniony jako organista przy kościele. Perfidią i bezczelnością tego duchownego było to, że swoje ofiary molestował w rodzinnym domu, gdzie mieszkały. Ten człowiek wykorzystywał sytuację, gdzie rodzina była uzależniona ekonomicznie od parafii, która ojcu organiście zapewniała zatrudnienie. Pozbawiony empatii i ludzkich odruchów kapłan wybrał sobie dwóch chłopców z całej rodziny organisty, w której oprócz ojca i matki była czwórka rodzeństwa – trzech braci i siostra. Trzeci brat był mocno schorowany i, niestety, jak się dowiadujemy z reportażu, później zmarł.
Kapłani, co zdradzili Boga i ludzi
Jakub, podobnie jak ofiary księży pedofili w poprzednim filmie Tylko nie mów nikomu, konfrontuje się ze sprawcą. Hajdasz, kiedy staje twarzą w twarz z ofiarami, zaczyna zrzucać winę na diabła, perfidnie mówiąc, że biskup o wszystkim już wie. W tym człowieku za nic nie ma poczucia żalu za popełniony z punktu widzenia wiary grzech. Potrafi mówić pięknymi słowami o Panu Bogu, które są pustymi frazesami w jego ustach. Obce są temu kapłanowi zasady wynikające z pisma świętego. Kompletnie nie rozumie słów Jezusa o tym, że coście uczynili najmniejszym, mnieście uczynili.
Podobnie postępuje biskup – zwierzchnik księdza Hajdasza. Gdy przychodzą do niego rodzice poszkodowanych, twierdzi, że oni nie mogą zgłaszać sprawy biskupowi, ponieważ synowie są dorośli. Tu biskup złamał kościelną procedurę, według której każdy, kto wie o przestępstwie seksualnym wobec dziecka popełnionym przez księdza, ten ma obowiązek zgłosić Kościołowi nawet wtedy, kiedy osoba poszkodowana jest już dorosła.
Bezduszne instytucje
Zabawa w chowanego jako konieczny detonator patologii instytucji Kościoła w Polsce
Na zdjęciu (po lewej) widzimy plakat filmu Zabawa w chowanego
Po prawej stronie znajdują się natomiast następujące informacje:
Tytuł artykułu: Zabawa w chowanego jako konieczny detonator patologii instytucji Kościoła w Polsce
Autor artykułu: Piotr Zasadzki
Logo OpinioLogia.pl na pomarańczowym tle
Źródło zdjęcia: Press.pl
Opracowanie: Wojciech Kaniuka – OpinioLogia.pl
W reportażu Zabawa w chowanego został obnażony system bezdusznych instytucji. Pełniące różne funkcje osoby pokazując swoją arogancją obnażyły system patologii w instytucji polskiego kościoła. Episkopat poza deklaracjami i powołaniem fundacji świętego Józefa w zasadzie nic nie zrobił dla bohaterów filmów braci Sekielskich. Niestety, nikt z biskupów nie zwrócił się z propozycją zadośćuczynienia poszkodowanym.
Na początku, po pierwszym filmie poświęconym pedofili w polskim kościele, padały głośne deklaracje, że otrzymają wsparcie osoby poszkodowane. Niestety, nic takiego się nie stało. W drugiej części filmu występują jako znawcy od pedofili w kościele publicyści katoliccy: Tomasz Terlikowski i ks. Tadeusz Isakowicz-Zalewski.
Skupię się bardziej na myśli księdza Isakowicza, który bardzo dogłębnie pokazuje system zjawiska pedofili w polskim kościele. W swoich wypowiedziach medialnych z jednej strony prezentuje, że pedofile mają bardzo silne umocowanie w swoich przełożonych biskupach, a dodając do tego Polską specyfikę, łączy to środowisko pedofilskie ze strukturą donosicieli w komunistycznych służbach bezpieczeństwa. Z drugiej strony mówi, iż pedofilia wśród duchownych bierze się z tego, że księża odeszli od ewangelii.
Chcę jeszcze napisać, że wsparcia w ramach kościoła poszkodowanym udziela Centrum Ochrony Dziecka przy Akademii Ignatianum w Krakowie. Obok tego Centrum, które prowadzi szkolenia prewencyjne przeciwko molestowaniu nieletnich.
Podkreślę. iż prowadzi ono podyplomowe studia w zakresie profilaktyki przemocy seksualnej wobec dzieci i młodzieży. Działa też ze strony świeckich inicjatywa zranieni w Kościele. Jest to telefon zaufania, gdzie mogą udać się po wsparcie osoby poszkodowane przez przedstawicieli kościoła.
Piotr Zasadzki
Zabawa w chowanego – film
Źródło: SEKIELSKI – kanał w serwisie YouTube
Grafika:
Zabawa w chowanego jako konieczny detonator patologii instytucji Kościoła w Polsce
Źródło zdjęcia: Press.pl
Opracowanie: Wojciech Kaniuka – OpinioLogia.pl
Film:
Źródło: SEKIELSKI – kanał w serwisie YouTube
Komentarze