Podmiotowość osób z niepełnosprawnościami można rozpatrywać na bardzo wiele różnych sposobów.
Każdy człowiek, niezależnie od wieku, pochodzenia, wykształcenia, stanu zdrowia i stanu posiadania ma prawo do godności i szacunku. Wszyscy mają równe prawa do nauki, możliwości wyboru tego, co pomoże nam prawidłowo się rozwijać oraz cieszyć się życiem. Ludzie mają prawo korzystać z tego, co daje otaczająca nas rzeczywistość, czyli podróżować, obserwować i doświadczać. Słowem szczęśliwie żyć. Gwarantują to akty prawne – tj. Konstytucja RP – Rozdział II, Konwencja ONZ o prawach osób Niepełnosprawnych, Karta Praw Osób Niepełnosprawnych oraz Konwencja Praw Dziecka.
Stan posiadania w kontekście podmiotowości
Zajmujący się osobami niepełnosprawnymi często zapominają o fakcie, iż mają oni takie same potrzeby, pragnienia i marzenia, jak osoby zdrowe. Oczekuje się, że będą one zadowolone z tego, co im się zaproponuje, nie pytając o zdanie, czy odpowiada im to, co się im oferuje.
Ludzie niepełnosprawni chcieliby mieć takie same warunki życia jak osoby zdrowe. Możliwość walki o równe szanse i równe możliwości, we wszystkich aspektach życia, a co za tym idzie – mieć prawo wyboru i prawo głosu. Pragną one mieć poczucie bycia wartościowym i równoprawnym członkiem społeczeństwa.
Często zdarza się, iż osoby niepełnosprawne są uważane za nie posiadające do końca kontroli nad własnym życiem. Często ludzie zdrowi kojarzą niesprawność ruchową z upośledzeniem umysłowym, co bywa bardzo krzywdzące i niewłaściwe w stosunku do tych osób. Podobnie jest w przypadku traktowania osób niepełnosprawnych intelektualnie jak dzieci, a nie jak ludzi dorosłych.
Podmiotowość osób z niepełnosprawnościami a problemy, z którymi się borykają
Podmiotowość osób z niepełnosprawnościami daje się szczególnie podkreślić poprzez różne problemy, jakie spotykają w swoim codziennym życiu. Jest to temat dość złożony.
Przeczytajcie także: Szkółka roślin Łódź – czym wyróżnia się profesjonalna firma? [Artykuł sponsorowany]
Problemy ludzi niepełnosprawnych w zasadzie rozpoczęto rozwiązywać w Polsce dopiero w momencie założenia Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, zaś nadal w wielu aspektach życia są oni zdani wyłącznie na siebie i pomoc rodziny. Zarówno bariery architektoniczne, jak i ekonomiczne, nadal niejednokrotnie uniemożliwiają samodzielną egzystencję osobom niepełnosprawnym w naszym kraju.
Wzorcem dla Polski mogłaby być Szwecja, gdzie nawet osoby całkowicie sparaliżowane nie są ani fizycznie, ani finansowo uzależnione od pomocy bliskich.
Znam szereg osób ze znacznym stopniem niepełnosprawności, które pomimo wielu barier i przeciwności losu całe życie walczą o lepsze jutro. Są pogodne i pełne nadziei, zaś ich postawy życiowe powinny wzbudzać uznanie i szacunek. Niewątpliwie osoby takie mają dużo mniej szans i możliwości na aktywne oraz satysfakcjonujące życie. Mają one bowiem dużo mniej okazji do radości i beztroski. Odnoszą one mniej sukcesów i zwykle trudno jest im się pogodzić z niemożnością zmiany tej sytuacji.
Podmiotowość osób z niepełnosprawnościami – czyli także integracja
Zawsze warto i należy propagować ideę integracji, równouprawnienia oraz wyrównywania szans osób niepełnosprawnych w polskim społeczeństwie.
Traktujmy ich tak, jak byśmy sami chcieli być traktowani – jak mówi w wywiadzie Polka pracująca Percy Hadley Schcool w Newcastle.
Opowiada ona o warunkach, jakie mają zapewnione chore dzieci w angielskiej szkole dla niepełnosprawnych. Szczególnie zwraca ona uwagę na;
- uwzględnianie indywidualności każdego podopiecznego,
- jego potrzeby wynikające z niepełnosprawności.
- jego sposób odbierania świata – możliwości,
- potrzebę dokonywania wyboru, czekając na dokonanie wyboru, aby zapewnić komfort w poznawaniu, funkcjonowaniu, a potem w codziennym życiu.
Ponadto, oprócz całkowitego przystosowania szkoły i jej okolic, nauczyciele oraz terapeuci starają się w maksymalny sposób stworzyć komfortowe warunki nauki i terapii podopiecznym. Uczniowie uczeni są podejmowania decyzji, wyrażania sądów, opinii, oceniania, umiejętności zadawania pytań oraz możliwości wyboru. Szkoła ta przygotowuje do maksymalnej niezależności, aktywności w życiu społecznym oraz rozwijania zainteresowań.
Ludzie niepełnosprawni pomimo szeregu pokonywanych barier często czują się pozostawieni na marginesie społeczeństwa. Ich problemy wciąż wydają się drugoplanowe, a szans na rzeczywiste równe szanse i równe możliwości wciąż nie widać.
Podmiotowość w postaci aktywności zawodowej
Pracodawcy chętnie zatrudniają osoby mające orzeczenie niepełnosprawności, jednak w większości są to osoby mające mały uszczerbek na zdrowiu, najchętniej w ogóle niewidoczny.
Osób niepełnosprawnych generalnie nie traktuje się poważnie. Mało kto wierzy w ich kompetencje i umiejętności. Coraz więcej ludzi niepełnosprawnych kończy licea, kursy zawodowe i studia wyższe. Ich kwalifikacje nie odbiegają od wiedzy ludzi zdrowych poszukujących pracy. Z reguły są oni sumienni i odpowiedzialni. Starają się jak najlepiej wywiązywać z powierzonych im zadań.
Podmiotowość osób z niepełnosprawnościami – subiektywne spojrzenie
Na zdjęciu (po lewej stronie) widzimy czarny hasztag #Podmiotowość
Po prawej stronie znajdują się natomiast następujące informacje:
Tytuł artykułu: Podmiotowość osób z niepełnosprawnościami – subiektywne spojrzenie
Autorka artykułu: Katarzyna Biel-Ziółek
Logo OpinioLogia.pl na pomarańczowym tle
Grafika: Wojciech Kaniuka
Opracowanie: Wojciech Kaniuka – OpinioLogia.pl
Większość osób niepełnosprawnych stara się być jak najbardziej samodzielna i aktywna, na ile to tylko możliwe. Mają oni dokładnie takie same pragnienia, marzenia i dążenia, jak osoby zdrowe. We wszystko, co robią, muszą wkładać dużo większy wysiłek niż osoby zdrowe. Mimo to często osoby te spotykają się z brakiem szacunku i nietolerancją, co jest dla nich krzywdzące i upokarzające.
Każdy człowiek powinien być traktowany na równi z innymi, bez względu na poziom wykształcenia, stan zdrowia, czy stan posiadania. Każdy człowiek ma inne możliwości, szanse i inny start w życiu.
Wszyscy ludzie chcieliby być piękni, mądrzy, zdrowi i bogaci. Tylko nie wszyscy mają takie możliwości i trudno ich za to obwiniać. Starajmy się być bardziej otwarci i tolerancyjni wobec innych. Nie oceniajmy ich zbyt pochopnie, albowiem wartości człowieka nie da się zmierzyć, zważyć ani porównać. O każdym trzeba wiedzieć bardzo dużo, aby móc go oceniać we właściwy, sprawiedliwy i w miarę możliwości obiektywny sposób, jeżeli to w ogóle jest możliwe.
Dlatego też na każdego człowieka warto patrzeć przez pryzmat wartości, jakie prezentuje i którym jest wierny każdego dnia.
Grafika:
Podmiotowość osób z niepełnosprawnościami – subiektywne spojrzenie
Opracowanie: Wojciech Kaniuka – OpinioLogia.pl
Komentarze