Podmiotowość osób głuchoniewidomych – co warto o niej wiedzieć?

Możesz mnie wspomóc poprzez Fundację Avalon.

Spodobała Ci się OpinioLogia lub jej część? Poleć ją innym!

Podmiotowość osób głuchoniewidomych to temat mojego kolejnego artykułu na OpinioLogii.

Reklamy

Do napisania tekstu poświęconego tej tematyce zmotywował mnie artykuł pana Wojciecha Kaniuki o podmiotowości osób z niepełnosprawnościami. Ja w swoim tekście pragnę się pochylić nad tym zagadnieniem w kontekście osób głuchoniewidomych. Opiszę sytuację w różnych kontekstach społecznych, gdyż jest to grupa w zasadzie niedostrzegalna dla społeczeństwa.

Podmiotowość prawna

Każdy człowiek jest podmiotem obowiązującego prawa. Szereg aktów prawnych jemu to gwarantuje. W Polsce najwyższym prawem jest Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, z której wywieść można prawa do nie bycia dyskryminowanym ze względu na niepełnosprawność. Mówi o tym artykuł, iż nikt nie może być dyskryminowany ze względu na płeć, pochodzenie, rasę, wyznanie, narodowość, orientację seksualną, religię czy niepełnosprawność i kolor skóry.

Obok konstytucji są umowy międzynarodowe. Konwencja ONZ praw osób z niepełnosprawnościami, która obowiązuje od 2012 roku, gwarantuje osobom niepełnosprawnym – w tym osobom głuchoniewidomym – szereg praw. Są to prawa do usług i do dóbr kultury, żeby były przystępne dla osób z niepełnosprawnością wzroku i słuchu. Aktem prawnym niższego rzędu jest Ustawa z 1997 roku o  rehabilitacji społecznej i zawodowej osób niepełnosprawnych.

Podmiotowość w życiu rodzinnym

Bardzo istotne jest, żeby osoby głuchoniewidome mogły w pełni samodzielnie stanowić o swoim życiu. Wiele osób z niepełnosprawnością wzroku i słuchu mieszka z rodzinami od, których są uzależnione. Niestety w Polsce w zasadzie nie ma wsparcia asystenckiego w niezależnym życiu dla osób z różnymi niepełnosprawnościami. Osoby głuchoniewidome wcześniej mogły liczyć na wsparcie wolontariuszy i tłumaczy przewodników, które było zapewniane przez Towarzystwo Pomocy Głuchoniewidomym. O tym piszę szerzej w tekście  poświęconym zagadnieniu kim są osoby głuchoniewidome.

Wspomnę,  że dziś tylko mogą liczyć na siebie rodzinę i znajomych. Można spotkać taką opinię, wśród najbliższych, że sobie ta osoba bez matki czy ojca w życiu nie poradzi. Oczywiście, że osoby głuchoniewidome potrzebują tego wsparcia, lecz tu potrzeba jest pewnej autonomii w decyzji ze strony osoby z tą niepełnosprawnością, jakiego wsparcia ona potrzebuje. Te osoby o tym wiedzą doskonale, gdyż są dorosłe i jako świadome podmioty swoich praw wiedzą, czego oczekują.

Jest coraz więcej par i małżeństw głuchoniewidomych, co gwarantuje im obowiązujące prawo. Ja dzieląc się własnym doświadczeniem wspomnę, że od 6 lat jestem w związku z partnerką, która jest osobom głuchoniewidomą podobnie, jak ja. Niestety są osoby, którym utrudnia się bycie w związku. Bliscy mówią, że sobie nie poradzisz. Tu trzeba ogromnej determinacji, żeby przeciwdziałać takiemu dyskryminacyjnemu podejściu.

Autonomia w przestrzeni publicznej

Podmiotowość osób głuchoniewidomych - co warto o niej wiedzieć?

Podmiotowość osób głuchoniewidomych – co warto o niej wiedzieć?

Na zdjęciu (po lewej stronie) widać mnie na przystanku tramwajowym – u mnie na osiedlu. Mam na sobie siwą czapkę naciągniętą na uszy, ciemne okulary, niebieską kurtkę, siwą saszetkę przewieszoną przez prawe ramię, granatowe dżinsy i szare buty. W prawej ręce trzymam białą laskę z czarnymi i czerwonymi elementami. Po mojej lewej stronie znajduje się czarny słupek z żółtym przyciskiem. Gdy nacisnę przycisk, otrzymuję informację o przyjazdach tramwajów,

Po prawej stronie znajdują się natomiast następujące informacje:
Tytuł artykułu: Podmiotowość osób głuchoniewidomych – co warto o niej wiedzieć?
Autor artykułu: Piotr Zasadzki
Logo OpinioLogia.pl na pomarańczowym tle
Koncepcja zdjęcia – Piotr Zasadzki.
Wykonanie –
Stefan Zasadzki

Opracowanie: Wojciech Kaniuka – OpinioLogia.pl

Osoby głuchoniewidome, tak jak każdy obywatel Polski, mają prawo do swobodnego przemieszczania się. Można spotkać się z takimi wypowiedziami, niestety ze strony najbliższych: dlaczego tak późno wychodzisz? Przecież jest już ciemno. Dla osoby głuchoniewidomej to nie ma żadnego znaczenia, czy jest ciemno, czy jasno, jeśli nie widziała od urodzenia czy wczesnego dzieciństwa.

W przestrzeniach publicznych można spotkać osoby starsze, które przy udzielaniu wsparcia zadają bardzo osobiste pytania. Od kiedy nie widzimy? Jaka jest przyczyna naszej niepełnosprawności? Nie mamy obowiązku odpowiadać na tak postawione pytanie, ponieważ to jest sprawa dotycząca naszej sfery osobistej. Kolejnym zagadnieniem jest naruszanie naszych granic przez osoby trzecie. Bardzo często w środkach transportu zbiorowego siłą pasażerowie próbują posadzić osoby głuchoniewidome na siedzeniu. Sytuacją, która często się zdarza osobom głuchoniewidomym jest łapanie za laskę, żeby pokazać, w którym kierunku ma się skierować ta osoba.

Na rynku pracy

Osoby z równoczesną niepełnosprawnością wzroku i słuchu napotykają na różne bariery w swoim rozwoju zawodowym. Nie mogą rozwijać w pełni swoich umiejętności, gdyż część pracodawców woli sprawdzić, jakie posiada ta osoba orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, gdyż mogą korzystać z licznych ulg w stosunku do pozostałych pracodawców.

Podzielę się moim trudnym doświadczeniem z projektu wsparcia na rynku pracy, który był realizowany przez jedną z Krakowskich organizacji.

Zaproponowano mi staż w jednej z firm, gdzie miałem dzwonić do osób poszkodowanych w wyniku wypadków komunikacyjnych i pytać te osoby, w jaki sposób zostały poszkodowane i jaki mają uszczerbek na zdrowiu. Nie zgodziłem się na takie rozwiązanie, ponieważ jako osoba niedosłysząca mam utrudniony kontakt przez telefon. Z drugiej strony byłaby to praca wyniszczająca psychicznie. Miałem ogromną świadomość, iż zadając tak osobiste pytania naruszałbym czyjąś sferę prywatną.

Spotykając w różnych organizacjach osoby z niepełnosprawnościami wiem, jak trudne jest doświadczenie choroby czy niepełnosprawności zwłaszcza dla osób, które tą niepełnosprawność nabyły w wyniku wypadku.


Grafika:

Koncepcja zdjęcia – Piotr Zasadzki. Wykonanie – Stefan Zasadzki

Opracowanie: Wojciech Kaniuka – OpinioLogia.pl

Komentarze

Komentarze