Osoby głuchoniewidome to grupa ludzi, na których warto zwrócić szczególną uwagę.
Ten artykuł chciałbym poświęcić sytuacji osób z równoczesną niepełnosprawnością wzroku jak i słuchu. Większość osób, gdy słyszy pojęcie osoba głuchoniewidoma, tak naprawdę nie wie o kim mowa. Ludzie nie wiedzą, spotykając się z tym pojęciem, jaka to jest niepełnosprawność i z czym się ona wiąże. Z jakimi barierami i wyzwaniami życia codziennego muszą mierzyć się osoby z tą złożoną niepełnosprawnością.
Kim są osoby głuchoniewidome, którym jest poświęcony ten artykuł?
Najprościej można zaprezentować tą różnorodną społeczność mówiąc, iż do tej grupy osób zaliczamy osoby całkowicie niewidome, a równocześnie głuche. Kolejną grupą w tej zróżnicowanej społeczności są osoby niewidome równocześnie słabosłyszące. Do trzeciej grupy zaliczamy przedstawicieli społeczności głuchych będące osobami niedowidzącymi. Ostatnią grupą są osoby słabowidzące równocześnie słabosłyszące. To przyczynia się do ogromnych potrzeb wsparcia o zindywidualizowanym podejściu do pojedynczej osoby uwzględniając charakter i stopień jej niepełnosprawności, jak też możliwości i potrzeby.
Ogromne potrzeby tej grupy osób z tak złożoną niepełnosprawnością wymuszają interdyscyplinarnego podejścia, na które składa się praca wielu specjalistów z różnych dziedzin wiedzy z zakresu niepełnosprawności. W rehabilitację społeczną osób głuchoniewidomych angażują się specjaliści z zakresu tyflopedagogiki zajmujący się z jednej strony edukacją dzieci i młodzieży niewidomej jak i będący fachowcami w rehabilitacji społecznej.
Ogromną pracę muszą włożyć również instruktorzy orientacji w przestrzeni prowadzący zajęcia z prawidłowego poruszania się przy pomocy białej laski dla osób niewidomych, jak i tłumacze języka migowego. Tłumacz przewodnik to dyplomowany specjalista będący równocześnie przewodnikiem, jak i tłumaczem dla osoby głuchoniewidomej. Stanowi on wsparcie np. u lekarza czy w urzędzie.
Trudna sytuacja osób głuchoniewidomych
Na sam koniec wspomnę trudną sytuację osób głuchoniewidomych w kraju po likwidacji Towarzystwa Pomocy Głuchoniewidomym w 2019 roku.
Przez 28 lat działała organizacja wspierająca różnorodnym wsparciem osoby z niepełnosprawnością wzroku i słuchu. TPG było jedyną organizacją w Polsce, która zrzeszała osoby głuchoniewidome. Po likwidacji towarzystwa beneficjenci są zdani na wsparcie z jednej strony bliskich i przyjaciół, jak i w dużej mierze stanowią dla siebie grupę samopomocową.
Równocześnie działacze angażują się w projekty pozostałych organizacji działających na rzecz osób z różnymi niepełnosprawnościami, a zwłaszcza w obszarze działań na rzecz osób z niepełnosprawnościami słuchu, i wzroku. Lecz to wsparcie nie zaspokaja ogromnych potrzeb wynikających z braku fachowego podejścia wobec osób głuchoniewidomych. Już dziś osoby głuchoniewidome, które niedawno nabyły tą niepełnosprawność, nie mogą liczyć na specjalistyczną pomoc, a te osoby wcześniej rehabilitowane muszą się opierać na wcześniejszych doświadczeniach zdobytych w TPG.
O różnych aspektach życia osób głuchoniewidomych postaram się opowiedzieć w następnych tekstach publikowanych na tej stronie, a będą to opinie z perspektywy osoby niewidomej równocześnie niedosłyszącej.
Foto:
Osoby głuchoniewidome
Autor zdjęcia: Tomasz Kasprzak
Źródło zdjęcia: niepelnosprawni.pl
Opracowanie: Wojciech Kaniuka – OpinioLogia.pl
Komentarze