Moja wizyta w Warszawie, którą odbyłem w dniach 12 – 14 grudnia 2019 roku, obfitowała w bardzo wiele ważnych, ciekawych i niezwykle atrakcyjnych wydarzeń.
W tym miejscu chcę się nimi pokrótce podzielić z Czytelniczkami i Czytelnikami OpinioLogii.
Moja wizyta w Warszawie i odwiedziny, na które od dawna czekałem
Już w momencie, gdy wraz z moim asystentem Sebastianem Ługowskim, któremu jestem ogromnie wdzięczny za bardzo fajną współpracę i spędzony wspólnie czas, zajechaliśmy w czwartek do Warszawy, wiedziałem, że to jest ten dzień, na który od dawna czekałem.
Spotkałem się w końcu z naszą Fundacją Zdrowie Jest Najważniejsze. A konkretnie z Panią Prezes Agnieszką Dąbkowską, Trener Fizjo-Psycho-Seksualną Moniką Rozmysłowicz i Grzegorzem Uraszewskim – kolegą, z którym widuję się na obozach w Ciechocinku. Oboje z Grześkiem lubimy adresować do siebie niewybredne żarty, za które oczywiście się nie obrażamy. Grzegorz, tak samo jak ja, lubi zwracać uwagę na najistotniejszy walor Ciechocinka – i nie są to Tężnie. 😉
Okazją do wspólnego spotkania był Projekt pt. Organizacja treningów Boccia dla Osób z Niepełnosprawnością na terenie Dzielnicy Bemowo. Niesamowita inicjatywa, która pozwoliła mi na poznanie wielu ciekawych ludzi – w tym Wojciecha Kalinowskiego, uczestnika parlamentarnego Zespołu ds. Osób Niepełnosprawnych i członka prezydium Branżowej Komisji Dialogu Społecznego ds. Osób Niepełnosprawnych m.st. Warszawa. Prywatnie Wojciech jest tatą Moniki, która – podobnie jak ja – zmaga się z MPD.
Podczas tej wizyty spotkał mnie prawdziwy zaszczyt. Agnieszka przekazała mi Dyplom za świadomość ekologiczną i całokształt działalności na rzecz mieszkańców Dzielnicy Białołęka. Został on mi przyznany 5 grudnia 2019 roku – podczas XVII Białołęckiego Dnia Wolontariusza. Jest to wyraz uznania za moją dotychczasową aktywność w ramach Fundacji Zdrowie Jest Najważniejsze. Dostarcza mi ona dumy, radości i ogromnej satysfakcji. Fakt, że mogę współpracować na co dzień – choć zdalnie – z tak fantastycznymi ludźmi napawa mnie wielkim szczęściem i podnosi poczucie własnej wartości.
Był to przemiły początek mojej wizyty w Warszawie. Spowodowana była ona bezprecedensowym dla mnie wydarzeniem…
Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Zrozumieć niepełnosprawność. Doświadczenia młodych badaczy”
Kiedy Pan Cezary Wąsowski ze stowarzyszenia „Świetlica Kulturalna” zaprosił mnie do udziału w Konferencji, przyznam, że się trochę zawahałem. Czy sobie poradzę w wielkim mieście? Czy ja to ja – odpowiedni człowiek w odpowiednim miejscu oraz czasie…? Gdy postanowiłem skonsultować się w tej sprawie z Moniką i Agnieszką, na ekranie mojego laptopa przeczytałem krótką, jednoznaczną i absolutnie nieznoszącą żadnego sprzeciwu odpowiedź – Jedziesz! Wbrew moim pierwotnym – jak się za chwilę okazało, kompletnie bzdurnym i zupełnie niepotrzebnym – obawom, moi rodzice z tego faktu byli (i nadal są) bardzo dumni i szczęśliwi.
Dla mnie samego było to najważniejsze i najbardziej prestiżowe wydarzenie w moim życiu od 26 czerwca 2009 roku – czyli od dnia. w którym obroniłem swoją pracę magisterską.
Tuż przed rozpoczęciem Konferencji, w asyście Sebastiana, spotkałem się z Panem Cezarym Wąsowskim i Panią Maliną Błańską. Pani Malina jest znaną dziennikarką, która zajmuje się tematyką kobiecą i społeczną. Prowadzi swój kanał w serwisie YouTube, na którym gościła, gości i zapewne gościć będzie bardziej i mniej znane osoby – w tym Monikę Rozmysłowicz.
Pani Malina Błańska zaszczyciła mnie swoją prośbą o napisanie opinii na temat Konferencji. Nie mogłem zrobić tego nigdzie indziej, jak tylko na stronie Fundacji Zdrowie Jest Najważniejsze.
Moje subiektywne spojrzenie na tak wspaniałe Wydarzenie można zatem znaleźć w artykule zatytułowanym Ogólnopolska Konferencja Naukowa „Zrozumieć niepełnosprawność. Doświadczenia młodych badaczy”. Wydarzenie, na które czekałem ponad dekadę.
Zachęcam do jego lektury.
Moja wizyta w Warszawie – pozostałe atrakcje i ważne wydarzenia
Niesamowitą atrakcją było dla mnie zobaczenie części Warszawy w towarzystwie Moniki i Sebastiana.
Oglądanie Wisły w grudniowe popołudnie. Przejażdżka Metrem. Czy w końcu oglądanie stolicy po zmroku z 30. piętra Pałacu Kultury i Nauki. Tak wspaniałych wrażeń się nie zapomina.
Moniko, z całego serca dziękuję za poświęcony czas i Twoje wspaniałe towarzystwo. Sebastianie, dziękuję Ci za Twoją energię, nieocenioną pomoc i fantastyczną współpracę.
Podczas wizyty w Warszawie odbyłem jeszcze jedno, bardzo dla mnie ważne, spotkanie.
14 grudnia br. w Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, gdzie odbywał się coroczny Kongres Praw Obywatelskich, spotkałem się ze Sławomirem Besowskim, Prezesem Fundacji “Centrum Praw Osób Niepełnosprawnych”, i Martą Słońską – dyrektorką zarządzającą Fundacji.
Sławek jest dla mnie ogromnym autorytetem, jeśli chodzi o działania na rzecz osób z niepełnosprawnościami. Ma kilkudziesięcioletnie doświadczenie – w kraju, jak i w obszarze międzynarodowym.
To, co mogę ze swojej perspektywy napisać o Sławku, to na pewno fakt, że jest on człowiekiem, który zjadł zęby na staraniach o niezależne życie – w tym asystencję osobistą osób niepełnosprawnych.
Wieloletni prezes i fundator Fundacji Aktywnej Rehabilitacji. Przez wiele lat był instruktorem warsztatów na temat seksu i prokreacji osób niepełnosprawnych. To także rugbysta, lotnik i żeglarz.
Ze Sławkiem mam przyjemność od czasu do czasu konsultować się w ważnych kwestiach. Z ramienia Fundacji Zdrowie Jest Najważniejsze uczestniczyłem w Warszawskim Szkoleniu “Niezależne życie osób niepełnosprawnych”, które prowadził.
Bardzo się cieszę, że mogłem poznać Martę i Sławka osobiście.
W Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN miło mi też było poznać osobiście i chwilę porozmawiać z Martą Lorczyk – naszą fundacyjną koleżanką i redaktorką, którą wszyscy doskonale znamy z prowadzenia naszych live’ów #ZDROWAnocka.
Moja wizyta w Warszawie jest dla mnie czymś bezcennym i niezwykle ważnym. Tak niebywale wartościowym, że aż trudnym do opisania słowami.
Wszystkim, którzy się do niej przyczynili, kłaniam się nisko i z całego serca dziękuję.
Foto:
Fundacja Zdrowie Jest Najważniejsze
Marta Słońska – Fundacja “Centrum Praw Osób Niepełnosprawnych”
Monika Rozmysłowicz
Sebastian Ługowski
Komentarze